บ้านไส้เดือนที่ยกระดับด้วยการเสริมท่อนไม้ไผ่ให้สูงขึ้น
สะดวกต่อการสอดมือเข้าไปให้อาหาร
ปลอกนอกของถังเก็บแก๊สห้าชุดใหม่ที่ไม่ต้องวางสูงถึงห้าปลอกเหมือนเดิม
แก๊สดันถังให้ลอยขึ้นอย่างอิสระเสรี...เหนืออื่นใด หลังจากตัดเหล็กกากบาทที่คาดเพื่อกดทับถังไม่ให้ลอยแต่ต้องเติมน้ำทุกวัน
กลับมาจากดูงานแล้ว รีบแก้ไขไปอีกหลายจุด
สองสัปดาห์มานี่ มีเรื่องที่ต้องปรับเปลี่ยนและพัฒนาอยู่หลายเรื่องอย่างว้าวุ่นชุลมุน ชุลเก แต่เป็นการจับมือพร้อมใจกัน ดูไบ..เอ๊ย ดูดำดูดีกัน ไม่สร้างเงื่อนไข ไม่เปิดให้ฟรีโหวต เพราะรู้ว่า...แก้แล้ว...ประชาชนได้อะไร..หนึ่งคือ เรื่องแก๊สที่โรงฆ่าหมู หลังจากคณะได้ไปพบอาจารย์บุญมา ป้านประดิษฐ์ที่กำแพงแสน นครปฐมมาแล้ว ได้กลับมาถอดสลักเหล็กกากบาทที่คาดไว้ไม่ให้ถังที่แก๊สมีเทนเข้าไปอยู่ได้ลอยขึ้น น้ำจึงล้นถังออกมาแทน และต้องเติมน้ำกันทุกเช้า เมื่อแก้ตรงนี้แล้วรู้สึกมีแก๊สจุอยู่ข้างในถังได้มากขึ้น และได้สูตรคำนวณเศษอาหารมาว่า หนึ่งกิโลกรัมที่เราใส่เข้าไปในถังหมัก จะได้แก๊สมีเทนหกสิบลิตรต่อวัน ของเดิมที่มีอยู่จุได้แค่ ๑๔๔๐ ลิตร แก๊สที่ได้จากการหมักต้องสูญเสียไปถึงอีก ๑๐๐๐ ลิตรต่อวัน จึงต้องทำเพิ่มอีกห้าชุด ๆ ละ ๒๐๐ ลิตร
หวังว่าแก๊สมีเทนที่อัดผ่านปั๊มลมจะสามารถ...สูบไฟให้แรง เพื่อให้แดงคุโชน...เรายกมันขึ้นต้ม...ถึงขื่่นขม...ก็ต้องยอม...และใช้ต้มน้ำร้อนในกะทะไว้ลวกขนหมูได้รอบละกว่าสามตัว
เรื่องที่สองคือ เมื่อได้เปลี่ยนอาหารผักผลไม้ที่โปรยลงไปในบ่อไส้เดือนเพื่อรอเน่า มาเป็นการนำผักผลไม้ไปเข้าเครื่องบดให้ละเอียดทันทีและให้ไส้เดือนกินแล้ว เมื่อเปิดดูทุกบ่อย ๆ รู้สึกร่วมกันว่าไส้เดือนมันกระปรี้กระเปร่า จนบางทีหดตัวด้วยความว่องไวเสียจนเราตกใจนึกว่างู (ขนาดนั้นเลย) และมีขนาดใหญ่ขึ้น มีจำนวนมากขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่กระนั้นก็ดี เมื่อใคร่ครวญแล้วก็เห็นว่ายังมีอาหารพอเพียงที่จะเพิ่มจำนวนการเลี้ยงไส้เดือนเพิ่มขึ้นอีก กอปรกับมูลและน้ำไส้เดือนก็ขายดีเสียจนไส้เดือนอึและฉี่ไม่ทัน ก็เลยไปขอปันถังโหม่งมาจากพวกได้อีกสามสิบใบ ผ่าแล้วได้เก้าสิบบ้าน พร้อมปรับปรุงระดับความสูงให้มือสอดเข้าไปได้ง่ายขึ้นด้วยการเสริมท่อนไม้ไผ่ลงไปตามภาพ ป่านนี้ ไส้เดือนมันคงนอนรอการแยกไปอยู่บ้านหลังใหม่พร้อมกับบอกว่า "คอยดูนะ...แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"
" ได้เลย....เดี๋ยวจัดให้"
