การเดินทางของเมล็ดผักบุ้ง

ท้องอิ่ม...คือปลายปัจฉิมของเมล็ดผักบุ้ง


     เธอเห็นผักบุ้งนั่นไหม                      เห็นสิ่งใด  ภายใต้  ใบสีเขียว
ยี่สิบแปดวันผ่านไป ประเดี๋ยวเดียว          คือนั้นเชียว อาหาร ให้เรากิน


     เธอเห็นผักบุ้งนั่นไหม                    งามอวบใหญ่ เพราะได้ ปุ๋ยในถิ่น
จากขยะอินทรีย์ ที่เหลือกิน                 บำรุงดิน เลี้ยงต้น ให้เติบโต


     เธอเห็นผักบุ้งนั่นไหม                    มันทานได้ ใช่ว่า ของดูโก้
ลงความคิด ลงแรง ไม่อดโซ               เมืองเติบโต อพิโถ ต้องซื้อกิน


     เธอเห็นผักบุ้งนั่นไหม                    เกิดมาได้ จากนี่ไง..ธรณินทร์
ขอดินดีสี "ดำ...ทั้งแผ่นดิน"               มีวาริน ประทินเมือง ให้เฟื่องฟู


เรื่องราวการเดินทางของผักบุ้ง คือตัวอย่างของการทำเกษตรเมือง หรือเกษตรของบ้านที่อยู่ในเมือง โดยอาศัยการนำของเหลือใช้ให้กลับมาเป็นประโยชน์ในรูปของปุ๋ยเพื่อบำรุงดิน เพื่อให้ดินสร้างอาหารกลับมาให้เรา  เราจะได้ทานพืชสด ๆ สะอาด ปลอดภัยจากดินโดยไม่ต้องกินซากพืชที่ขนมาจากที่อื่นซึ่งไม่รู้ว่ามาจากไหน ปลูกอย่างไร  เราจะได้ความสวยงามเขียวชอุ่ม ได้ลดการเดินทางของอาหาร (Food miles) ได้ช่วยลดโลกร้อน


๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๓



ความเดิมจากตอนที่แล้ว...

เมื่อพบว่าริมร่องระบายน้ำที่มาจากการล้างลานเครื่องบดย่อยขยะอินทรีย์นั้น มีธาตุอาหารอันอุดม โดยสังเกตได้จากความงามของพุทธรักษา กับจำนวนไส้เดือนบริเวณริมร่องน้ำนี้ และเพราะมีความชื้นอยู่ตลอดเวลา


จึงหว่านเมล็ดผักบุ้งตั้งแต่วันที่ 17 พฤษภาคม จากนั้นมันก็เริ่มยืดรากยืดขา สร้างลำต้น ใบมาโดยลำดับ ตามภาพที่ถ่ายทำแบบบ้าน The star ยังไงยังงั้นเลย


พวกเมล็ดพืชนี้ก็แปลก เวลาอยู่ในถุง อยู่ในร้านมันไม่มีอาการขยับ หรือเติบโตให้เห็นเลย คงจำศีลอยู่แต่ในเปลือกที่ห่อหุ้มมันอยู่ยังไงยังงั้น ครั้นพอได้อยู่กับดิน อุณหภูมิ ความชื้นที่พอเหมาะ มันกลับเกิดเป็นต้นขึ้นมาได้


คิด ๆ แล้วน่าจะเอามัมมี่ที่อียิปต์มาทดลองวิธีนี้บ้าง เผลอ ๆ อาจจะลุกขึ้นมาได้อีกครั้งใครจะไปรู้ ขนาดเมล็ดข้าวอายุสามพันปีที่เวียดนามยังสามารถงอกเป็นต้นได้เลย