พื้นที่ต้องสงสัย

ครั้งหนึ่ง ไม่ถึงกับนานมาแล้ว
เคยพยายามบอกกับผู้ที่จะยกห้องแถวให้หันมายกเพิงให้เช่าจอดรถ สำหรับทำเลที่เหมาะสม เพราะจำนวนห้องว่างให้เช่านั้น ว่างเยอะจริง ๆ
แล้วก็มีผู้ทำที่จอดรถให้เช่าไปหลายราย ช่วยลดจำนวนรถยนต์ที่มาจอดกองบนถนนได้มากอย่างน่าพอใจ
วันนี้...ที่เพิ่งคิดไปแหม่บ ๆ ช่วงสองสามวันมานี้...
มีคำถามในความคิดว่า....จะมีสักกี่คนในเมืองแกลงที่มีที่ทางสำหรับทำห้องแถวหรือที่จอดรถให้เช่า เพราะคนกลุ่มใหญ่ไม่ได้เป็นราชาที่ดินหรือมีเงินเย็นนอนอยู่
ผนวกกับเมื่อมาปลูกผัก ก็เลยได้ทั้งคำถามและความคิดว่า...
ในพื้นที่สำหรับยกห้องแถว ๑ ห้องขนาดน่าจะอยู่ประมาณ ๔ คูณ ๑๒ หรือ ๔๘ ตารางเมตร ( ๑๒ ตารางวา) ต้องใช้เงินลงทุนประมาณ ๑ แสนบาท หากมีคนเช่าจะเก็บค่าเช่าได้ระหว่าง ๘๐๐ ถึง ๑๕๐๐ บาทขึ้นอยู่กับทำเล
หากทำที่จอดรถให้เช่า ๑ ล็อคน่าจะอยู่ประมาณ ๔ คูณ ๖ หรือ ๒๔ ตารางเมตร (๘ ตารางวา) ใช้เงินลงทุนสักล็อคละ ๕๐๐๐๐ บาท หากมีคนเช่าจอดรถน่าจะเก็บค่าเช่าได้ประมาณ ๕๐๐ ถึง ๖๐๐ บาทขึ้นอยู่กับทำเล
เมื่อมาดูแปลงผักในเนื้อที่เท่ากับยกห้องแถว ๑ ห้อง คือราว ๆ ๑๒ ตารางวา จะทำแปลงผักได้ประมาณ ๕ แปลง ไม่ต้องใช้เงินลงทุนมากนัก (เพราะคนมีทุนจะมีสักกี่คนกันป ขอเพียงแต่มีแรงงาน มีน้ำ และมีดินที่ดี ถ้าปลูกแล้วขายได้สักแปลงละ ๒๐๐ บาท ใน ๑ เดือนถึง ๔๕ วันก็จะมีรายได้สัก ๑๐๐๐ บาท
ดูแล้ว การปลูกผักเทียบกับยกห้องแถวให้เช่า ก็น่าจะมีรายได้ใกล้เคียวกัน แต่จะต่างกันตรงที่ การทำห้องแถวให้เช่า ต้องใช้เงินลงทุนมาก ความเสี่ยงสูงกว่า (เพราะแจ้งห้องว่างเพื่อขอเว้นภาษีเยอะมาก) แต่การปลูกผักใช้เงินลงทุนน้อยมาก แต่ต้องใช้แรงงาน ต้องหมั่นคอยดูแล รวมถึงการต้องมีน้ำมีปุ๋ยที่ดี ซึ่งฐานคนที่ไม่มีเงินทุน ไม่มีที่ดิน แต่มีเรี่ยวแรงนี้จะมากกว่า
จากนี้ไป เทศบาลฯ กำลังจะพิสูจน์สมมุติฐานนี้ว่า จะเป็นอย่างไร แต่ต้องบนพื้นฐานที่ต้องเน้นความพอดี แต่มีประสิทธิภาพ
ความคืบหน้าจะ "จำนรรจา" มาเฉลยต่อไป